Dat was een heel gezellige en muzikaal inspirerende aflevering met Laura Kooistra!
En de middag vloog om, met spontane ingevingen en verhalen. We zouden nog uren door hebben kunnen babbelen, sterker nog: dat hebben we gedaan. Helaas paste niet alles meer in de podcast. Onder andere ons gezamenlijke respect voor Amy Winehouse. Zij is natuurlijk begonnen als vertolker van klassieke jazz-standards. En deed dat op haar toen al kenmerkende unieke manier, met een heerlijke luie timing.
Zo kwam Johannes met een prachtige uitvoering van Someone to watch over me op de proppen. Linkje: https://www.youtube.com/watch?v=Wo5–q2GPNo&t=19s
En naar aanleiding van ons Take the ‘A’ train avontuur, legde Rob de link met haar uitvoering van Moody’s mood for love. Het jasje is wat moderner, maar de melodielijnen zijn classic James Moody, en laten ook horen wat een geweldige techniek Amy Winehouse had. Linkje: https://www.youtube.com/watch?v=V6cB7pgEa2g
En Laura liet ons kennismaken met een prachtige, intieme uitvoering van There is no greater love. Ze klinkt hier bijna als een moderne Billie Holiday.. Linkje: https://www.youtube.com/watch?v=ZWtZUujPRmQ
Dus als de grote Amy Winehouse jazz al niet eng vond, wie zijn wij dan om haar tegen te spreken? 😉
