Wie Stevie Wonder zegt, zegt ook Toots Thielemans. Door Quincy Jones al eens bestempeld als een van de grootste muzikanten van onze tijd, en bijna net zo veelzijdig als Stevie. Zo is hij begonnen als gitarist, en zijn kenmerkende gefluit is ook wereldberoemd. Denk maar aan de filmmuziek van Turks Fruit, of de originele opname van zijn signature song Bluesette.
Toots en ik hebben een lange gezamenlijke geschiedenis. Ik heb weliswaar nooit met hem samengespeeld, maar ben wel eens in dezelfde studio geweest als Toots (telt dat ook?).
Wij hadden met Fruitcake de hele week opgenomen in de Dureco studio in Weesp, ergens in 1984. De volgende dag kwamen pianist Benny en ik terug om onze instrumenten op te halen. En we moesten zachtjes doen, want er waren alweer opnames aan de gang.
We wilde toch even de technicus gedag zeggen, en liepen de control room binnen. Daar zagen we de grote dirigent en arrangeur Dick Bakker, de technicus, en Toots zitten, die ons vriendelijk groette. Bij de grote monitorspeakers lag een telefoon van de haak, terwijl er net opgenomen muziek klonk.
Wat bleek: aan de lijn hing Freddy Heineken, die vanuit een chalet in Zwitserland meeluisterde naar een van zijn composities! Waarschijnlijk is het niet zo bekend, maar Heineken was een verdienstelijk componist, en als liefhebberij maakte hij ook platen. Daarbij werden kosten noch moeite gespaard: wij hoorden op het nummer “As long as there’s music” naast Toots The London Studio Orchestra, in een arrangement van Dick Bakker. Plus dat meneer Heineken urenlang aan de telefoon hing vanuit Zwitserland om mee te luisteren met het opnameproces. In die tijd kostte bellen vanuit het buitenland nog heel wat guldentjes..
Dus als je denkt, waarom zijn die biertjes toch zo duur: dat komt allemaal omdat Freddy zo nodig een hobby wilde, en dat mogen wij betalen 😉
Al met al was het wel een kippenvelmoment om Toots Thielemans live in de studio te horen spelen!
